Αυτή η λέξη χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά από τους αρχαίους Έλληνες και περιγράφει μια παρουσίαση ήχων, χωρίς οπτικές αναφορές (απαλλαγμένη από αναφορές στις πηγές του ήχου). Όταν ακούμε μουσική στο ραδιόφωνο ή μέσω mp3 player ακούμε με ακουστικό τρόπο.
Ο όρος ακουστικός λέγεται ότι προέρχεται από τον αρχαίο Έλληνα φιλόσοφο Πυθαγόρα, ο οποίος, σύμφωνα με την ιστορία, έκανε διαλέξεις στους οπαδούς του από πίσω από μια κουρτίνα. Ο Πυθαγόρας ισχυρίστηκε ότι οι οπαδοί του θα άκουγαν πιο προσεκτικά τους ήχους της φωνής του αν δεν μπορούσαν να τον δουν (βλ. επίσης Ενεργοποιημένη Ακρόαση). Οι οπαδοί του δεν μπόρουσαν να συνδέσουν αυτά που άκουγαν με κάποια εικόνα και γι’αυτό τα φαντάζονταν.
Η ακουσματική μουσική παρουσιάζει ήχους χωρίς οπτική συνοδεία, ώστε να ενθαρρύνει την ενεργοποιημένη ακρόαση (Heightened Listening) και να εστιάσει την προσοχή στις ιδιότητες των αφηρημένων ήχω.
