Ένας τρόπος οπτικοποίησης μουσικής και ήχου αλλά χωρίς τη χρήση παραδοσιακής σημειογραφίας (νότες). Η παραδοσιακή σημειογραφία παρέχει στον ερμηνευτή οδηγίες για τον τύπο του ήχου που πρέπει να δημιουργήσει. Όταν ηχογραφούμε ήχους δεν χρειαζόμαστε πλέον έναν ερμηνευτή για να ακολουθήσει τις οδηγίες μας, μπορούμε να εργαστούμε απευθείας με τον ήχο. Για να απεικονίσουμε τι συμβαίνει στον ήχο μπορούμε να δούμε την κυματομορφή ήχων ή το φασματογράφημα της. Ωστόσο, αυτά θα μας παράσχουν μόνο επιστημονικές περιγραφές της ηχητικής ενέργειας που μπορεί να είναι πολύ διαφορετικές από αυτές που πραγματικά ακούμε.
Εάν θέλουμε να κατανοήσουμε τους ήχους που ακούμε και τις σχέσεις μεταξύ των ήχων, μπορούμε να σχεδιάσουμε σχήματα και υφές για να αναπαριστούμε τι είναι αυτό που ακούμε. Επειδή οι ήχοι έχουν τόσο σχήμα (περιβάλλουσα) όσο και υφή (χροιά), είναι δυνατόν να τους σχεδιάσετε οπτικά. Η γραφική παρτιτούρα είναι μια οπτική ερμηνεία ενός κομματιού μουσικής. Θα μπορούσε να είναι μαυρόασπρη (εστιάζοντας στη σκίαση και το σχήμα), ή χρωματιστή. Μπορείτε να χρησιμοποιήσετε οποιαδήποτε σχήματα ή υφές, αρκεί να μπορείτε να συνδέσετε με συνέπεια τον ήχο με την εικόνα.
Οι περισσότερες γραφικές παρτιτούρες έχουν χρονοδιάγραμμα που λειτουργεί οριζόντια και τείνουν να παρέχουν μια γενική ένδειξη του τονικού ύψους μέσω κάθετων διατάξεων.
